پسر....

_من یک پسرم...

فردی با ظاهر مقاوم و ابهتی سنگین...

کسی که هنوزم که هنوز است,به او میگویند:

           "مرد که گریه نمیکند..."

_من یک پسرم...

شاید به لطافت تو نباشم و تو فکرکنی که از احساس تهی هستم,چون سنگ؛

                        اما اینطور نیست...

من,برای آرامش خاطرتو,و اینکه هیچ گاه تو؛احساس تنهایی نکنی,این چنین خودم را

            نشان میدهم...

_من یک پسرم...

علاقه ای به آن ندارم تا تی شرت تنگ بپوشم و شلواری که هرلحظه امکان افتادنش هست؛

تا شاید بتوانم معشوقه جمع کنم,برای گذراندن وقت؛

             نه.....

من با سادگی و یک ته ریش ساده,

همراه با ابروهای دست نخورده خودم,

و موهایی که همیشه خودم,به راحتی شانه شان میکنم,و

                  "لباسی اندازه"؛

هم میتوانم تو را به خودم جلب کنم و از دیدگاه عامه,دخترکش شوم!!!

اما قصدم این نیست و نمیخواهم متفاوت جلوه کنم...

_من یک پسرم...

با تمام شباهت هایم به دیگر هم جنسانم,

میتوانم برای تو,متفاوت شناخته شوم...

_من یک پسرم...

پسری که تمایلی به چشم چرانی ندارد و سرش را در خیابان,

تنها با آهنگی که بواسطه یک سیم,در گوشش نجوا میکند,گرم مینماید...

_من یک پسرم...

پسری که شاید تو او را با این سادگی,مثبت و ساده لوح بخوانی,

                                                   اما...

من غیرت دارم...غیرت روی تو...غیرتی که حتی باعث میشود به خودم هم,

اجازه نگاه های نامربوط,ندهم...

            من یک پسرم...
                                 پسر!!